Seni Sensiz Yaşarken

Donmuştu pencerede ayaz. Saçak saçak çatımın buzları. Rüzgarın uğultusu geçer kulaklarımdan,sen mi geldin sevgilim? Bu ayak sesleri senin mi? Koşarken tüm yüreğimle kapıya, çarpar yüzüme içimi üşüten fırtına. Neredesin sevgilim? Yoksa bu rüzgarlar senide mi aldı yanına, yoksa… Yoksa sen mi kapıldın o rüzgarlara.
Yine ayak seslerin, bu kez mutfaktan geliyorsun. Koştum tüm yüreğimle, yine yoksun, ben hüznümü sundum musluğun damlalarına.
İçimde soğuk, içimde acı var, bu odalar neden bu kadar dar, sanki duvarlar üstüme üstüme yürüyorlar, sanki! sanki benimle konuşuyorlar.
İşte! bak sevgilim yine ayak seslerin, bu kez yatak odasından, koştum tüm yüreğimle, koskoca bir boşluğa düştüm o an.
Biliyormusun, hergece konuşuyorum seninle,
bazen heryerdesin sevinçlere boğuluyorum, bazen hiçbir yerdesin sensizlikten çıldırıyorum. Yaşıyor muyum? yaşamıyor muyum bazen onu bile bilmiyorum.
Bir kabus görüyorum bazen. sen o sedyede… ben ellerini sıkıca tutmuşken gözlerin bir anda ayrılıyor gözlerimden.
Buz kesiyor senin ellerin, buz dağına dönüyor benim bedenim.
Hıçkıra hıçkıra gitme diyebiliyorum sadece.
Gitme gitme gitmee. O an duruyor işte herşey, kulaklarımda tiz bir ses ve uğultular, sanki kıyametimi işte o gün koparttılar.
Bazen yüzün yansıyor aynaya, işte bak yatak odasının aynasının önündesin, o siyah elbiseyi giyme içimdeki ayım sana çok yakışıyor gri pantolonun lila gömleğin.
Neden ellerini hissetmiyor ellerim? tabi ya karşımdaki yine hayalin.
olsun….
Buda yeter bana…
Bana deli deseler bile, bırak aklım gitsin yerinden, yeterki sen hep benimle ol sevgilim.
Seni seviyorum sevgilim, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum…